Yes, I do!

Na een iets mindere nacht zijn we de dag begonnen in Williams. Het hotel was behoorlijk gehorig helaas. Na uitgecheckt te hebben zijn we vertrokken uit Williams om de mooie weg te rijden naar de Grand Canyon. In Tusayan hebben we een ontbijt en lunch to go gehaald.
Helemaal klaar voor onze dag in de Canyon, zijn we in de auto gestapt voor ons eerste bezoek van een Nationaal Park. Na een tip van een ranger een dag eerder konden we nog parkeren in het park. Hierna zijn we naar Mather Point gegaan: het eerste uitzichtpunt voor ons van de Grand Canyon. Het was in één woord geweldig, erg bizar om de grootte van de Canyon te zien.

Bij Yaki Point kwamen we Larry en Betty tegen. Larry en Betty waren onderweg naar hun zoon in de Rocky Mountains en vierden vandaag hun 50 jarig huwelijks jubileum.
Hier begon Jacqueline toch wel erg veel last te krijgen van haar wondje op haar been (v.d. valpartij twee dagen eerder) dus besloten we om naar de clinic in de Grand Canyon te gaan. De clinic zag er netjes uit en de wond werd geïnspecteerd, conclusie was dat de wond aan het ontsteken was dus met antibiotica pillen en zalf konden we weer op pad.

Een geluk bij een ongeluk, doordat we naar de clinic moesten kwamen we in een gedeelte van de Canyon waar we normaliter niet zouden komen. Dit was een erg bebost gebied waar we verschillende herten tegen zijn gekomen. Dit was erg mooi om te zien en hier hebben we mooie foto's kunnen maken.

Hierna zijn we doorgereden naar de parkeerplaats bij het treinstation in de Grand Canyon. Dit treinstation is één van de oudste van Amerika en tevens het eindstation van de Grand Canyon railway (start in Williams en eindigt in de Grand Canyon). Zie ons reisverslag van gisteren hier voor.

Na een korte foto stop zijn we de rode route gaan rijden naar Hermits rest. Dat deze route een extra mooie betekenis zou krijgen wisten we toen nog niet.

Tot aan Monument Creek Vista hebben we de Grand Canyon rustig bekeken.
Sandor ging hier kijken voor een mooi plekje om foto's te maken, maar vond wat anders hier: dé plek waar hij Jacqueline ten huwelijk zou gaan vragen. Hij had dit in Nederland al bedacht en voorbereid en vond dit in combinatie met de ontmoeting met Larry en Betty eerder deze dag en de prachtige plek het ultieme moment. Hij heeft toen alles gereed gemaakt, waarna Jacqueline werd geroepen door Sandor en ze verrast het doosje met de ring vond. Sandor ging op zijn knieën, waarna er een volmondige ja kwam van Jacqueline.
Samen hebben we nog genoten van het uitzicht en 's avonds van de spectaculaire zonsondergang in de Canyon. Een dag en een plaats om nooit te vergeten.

Vandaag hebben we 80 mijl gereden.