Bryce canyon van boven en van beneden

De wekker ging vandaag nog vroeger. We moesten om 6.30 uur op het vliegveld staan voor de helikopter vlucht.
Na weer een licht ontbijt zijn we vol goede moed naar het vliegveld gegaan: gaat het ons dan eindelijk lukken?
Aangekomen bij het vliegveld treffen we de piloot en krijgen we te horen dat het door gaat! De wind is enorm vermindert gelukkig.
Na de nodige veiligheidsinstructies kon de piloot de helikopter klaar maken voor ons. Met lichte spanning stapten we de helikopter in en kon onze eerste vlucht beginnen.
Wat een mooi en apart gevoel is het om zo over de hoodoos te vliegen. Vanuit de lucht is Bryce Canyon nog mooier dan vanaf de grond. De opkomende zon verlicht de rotsen prachtig. We hebben een beetje turbulentie gehad wat uiteindelijk één gevuld kots zakje heeft opgeleverd. Na de tip van de piloot om het raampje open te maken, wordt de vlucht een stuk aangenamer. Na een dik half uur zit de vlucht er helaas weer op. Wat een unieke ervaring. We zijn allebei weeig van het vliegen dus gaan even weer bijkomen in ons restaurantje.

Na het ontbijt gaan we terug naar het hotel om ons om te kleden voor een hike in Bryce. Terwijl Jacqueline de auto aan het inpakken was, stopten Tomas en Tanja ineens. Tomas en Tanja hadden we nog niet getroffen in Bryce, terwijl we dit alle vier wel verwacht hadden. We hebben nummers uitgewisseld en afgesproken dat we elkaar as donderdag in Las Vegas gaan treffen.

Hierna checken we uit in ons hotel, trekken de wandelschoenen aan en gaan onderweg naar Bryce.

In Bryce pakken we de Shuttlebus en stappen uit bij Sunrise Point. Vanaf hier lopen we de Queens Garden Trail die uiteindelijk overgaat in de Navajo Loop. We gaan eerst een kilometer recht naar beneden tussen de hoodoos en bomen en hiken daarna verder. We hadden de trail minder zwaar ingeschat, maar door de warmte en de hellingen werd het een forse trailer. Het was deze dag uiteindelijk 30 graden. Onderweg kwamen we nog twee Nederlanders tegen waar we samen mee verder zijn gegaan. Het bleek dat ze beiden bij de Efteling werkten.
Alles wat naar beneden gaat, moet ook weer naar boven: dus daar gingen we dan. De meeste heftige klim ooit, zigzaggend steil omhoog in de volle zon en zijn we gewandeld. We dachten dat we er waren, alleen bleek het een fata morgana te zijn. Eenmaal boven aangekomen zijn we met de shuttlebus naar de auto gegaan.
Hier waren we blij dat we onze voeten even rust konden geven.

Bryce Canyon heeft ons hart veroverd. Wat een mooi park vinden we het. Als we ooit weer terug zouden gaan, dan willen we hier graag weer naar toe.
Uiteindelijk zijn we vertrokken naar volgende Nationale Park op de lijst: Zion. We moesten hiervoor zo'n twee uur rijden. Maar dit was weer een prachtige Scenic route. Uiteindelijk kwamen we aan bij het park. En daar maakten we iets mee wat we bij de andere parken nog niet hadden meegemaakt: file. We hebben bijna 45 minuten moeten wachten bij de ingang van het park voordat we door de poortjes mochten. Eindelijk er door heen, begon weer een prachtige route door het park. Net voordat we Springdale in kwamen was er nog een Overlook trail. Dit was een trail van 1.6 kilometer over smalle rotsen (zonder hekwerk of leuning) omhoog. Sandor is tot het einde gelopen en Jacqueline is al eerder teruggekeerd. De klim was erg zwaar en met name het feit dat je zo het ravijn in kijkt maakte het extra lastig. Sandor heeft hier boven een prachtige zonsondergang kunnen zien en hierna zijn we naar het hotel gereden. In het hotel zijn we bijtijds gaan slapen.